Beste lezer,

Ongeveer driekwart jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met de Rugkliniek. Via via hoor je dan allemaal vreselijk verhalen over de “kraker” en krijg je adviezen om maar beter niet te gaan. Echter na fysiotherapie en meer dan anderhalf jaar sukkelen met mijn arm vond ik dat het tijd werd voor een oplossing van mijn tot dan toe onbekende probleem.

Deze oplossing vond ik bij de chiropractor. De dokter constateerde in februari 2004 dat ik een vergevorderde RSI arm had. Iets waar ik zelf wel al rekening mee hield, want ik kon niet eens meer schrijven, laat staan sporten of andere simpele dagelijks bezigheden. Een kopje uit te kast pakken lukte zelfs niet meer. Heel frustrerend.

Na het intakegesprek werd mij al gauw duidelijk dat de situatie vrij ernstig was. De behandelingen hadden echter grote kans van slagen in de ogen van mevr. Nilsen. Wel moest ik rekening houden met het feit dat de klachten in het begin toe konden nemen. Na enkele weken intensief behandelen (minimaal 2 keer per week) merkte ik dat er vooruitgang in de zaak zat. Maar zoals met veel dingen, als je weer wat kan, dan ga je ook weer wat doen… een fout oordeel van mezelf. Ik kreeg een terugslag en kwam tot de conclusie dat ik echt ABSOLUTE rust moest houden, anders zou het wel eens heel vervelend kunnen aflopen. Na een paar maanden gaat het een stuk beter, ik kan weer schrijven en heb zelfs in de zomervakantie getennist. Dit laatste was een verademing! Eindelijk kon ik weer sporten, iets wat ik vóór mijn klachten bijna iedere dag van de week deed.
Nu was ik wel zo verstandig om dit met mate te doen, waardoor ik de arm steeds voldoende rust gaf.

Het is nog niet helemaal over, het advies van de chiropractor is dan ook om alles voorlopig rustig aan te doen, en zelf naar mijn lichaam luisteren. De grenzen kan ik wel steeds meer verleggen, maar ik moet mezelf goed in de gaten houden.

Helaas kreeg ik op het einde van de zomer te maken met een geweldsdelict. Ik werd slachtoffer van zinloos geweld, hetgeen me in hevige mate geraakt heeft. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk ben je dagen, en zelfs weken met niets anders bezig. Hierdoor kreeg ik weer een terugval in de nek en rug, maar ook de arm speelde weer op. Nu 3 maanden later kan ik zeggen dat het een stuk beter gaat. De wonderhanden van Trine Nilsen missen hun uitwerking niet. Ik ben nog niet waar ik zijn moet, maar door de behandelingen in de Rugkliniek ben ik in ieder geval weer opgekrabbeld en heb ik alles langzaam weer kunnen oppakken. Vorige week ben ik begonnen met lichte sportactiviteiten en ik verwacht deze te kunnen uitbreiden binnen korte termijn.

Iedereen heel veel sterkte met de genezing en ook bij een terugslag blijven geloven in je herstel!

Groet

R.