Op 30 mei om ongeveer 7.45u begonnen de weeën en na enkele rustige uurtjes werd zonder verdere complicaties om 14.35u Ivy (ongeveer 3150gr) geboren. Ze dronk goed, sliep goed en was vooral een “rustige” baby. Ivy bleef echter rustig, op ontdekking uitgaan was er niet bij.

Met 10 maanden kon ze net alleen zitten. Kruipen deed ze bijna niet, eigenlijk was het meer schuiven over de grond. Met ongeveer 17 maanden begon ze een klein beetje te kruipen en met 18 maanden kon ze eindelijk staan. Omdat ik zo bezorgd was dat ze zo laat liep, heeft de kinderarts haar bekken onderzocht toen Ivy (onderhand 19 maanden) in het ziekenhuis lag vanwege koortsstuipjes. Niets aan de hand zei deze; alleen bang, komt wel goed. Met 20 maanden praten als Brugman, maar nog steeds niet lopen.

Met 21 maanden wankele pasjes aan mijn hand en met 22 maanden eindelijk alleen lopen. Bij het lopen blijft het voorlopig, want Ivy is nog steeds bang. Zo was jij ook vroeger zeiden mijn ouders dan, ’t komt wel.

Speeltuin vindt ze niet leuk (bang?). Alleen de zandbak wordt met een bezoekje vereerd. Zwemmen: dan gilt ze alles bij elkaar. Ivy kan uren alleen spelen met blokken, touwtje, boekjes enz. (kleine motoriek). Maar bewegingen die (spelen) haar grove motoriek stimuleren vindt ze niet leuk.

Als Ivy 4 jaar is, krijgt ze een grote fiets. Met 6 jaar na bloed zweet en tranen kan ze eindelijk zonder wieltjes (zijwielen) fietsen. Onze jongste dochter Milou fietst al vanaf dat 3 ½ is, zonder zijwielen en nu zien wij dus duidelijk verschil in de motorische ontwikkeling van onze 2 dochters.

Ivy is 7 ½ jaar bang, terughoudend, onzeker en ongeconcentreerd. Via een verhaal van kennissen van mijn zus en na het lezen van het info-boekje kom ik bij de chiropractor. Na dit eerste bezoek zijn wij erg geschrokken; Ivy groeit scheef (er zit enkele cm’s verschil in hoogte van schouderbladen) maar ze kan geholpen worden.

En buiten verwachting, zelfs al na de eerste keer zien wij verbetering. Ze is niet meer zo langzaam en dromerig. En nu een ½ jaar later en na menig rondje gekropen te hebben, hebben wij een hele andere dochter.

Ze is geconcentreerd, spontaan, zelfstandiger niet zo onzeker. Ze heeft leren zwemmen, springen, fietsen, rolschaatsen, klimmen, skeeleren enz. Nu is ze zelfs eens kwaad en ondeugend.

Wij zijn u erg dankbaar!

Stella, Paul Leblanc en Ivy