Mijn zoon Michiel is, toen hij 4 jaar was, tijdens een skivakantie in Oostenrijk tegen een boom geknald.
Met een traumahelikopter is hij toen naar een ziekenhuis gebracht waar hij ter observatie werd opgenomen. Hersenscan en ECG volgden. Bij ontslag kregen wij het advies om in Nederland een cardioloog op te zoeken, omdat zijn ECG een afwijking vertoonde. De cardioloog in Heerlen vond na onderzoek geen afwijkingen.

Michiel groeide op. Maar we zagen dat Michiel na inspanning zoals zwemles, voetbal, school en spelen met vriendjes, doodmoe was. Tegen de avond was hij dan ook steeds lastig. Dit werd steeds erger. Zelfs ‘s morgens werd hij lastig en had een heel kort lontje.

Ik was zelf in die tijd bij de chiropractor onder behandeling. De stap was dan ook klein om Michiel ook eens te laten onderzoeken.
Michiel was 9 jaar toen hij de eerste keer bij dr Nilsen kwam. Tijdens het eerste onderzoek bleek dat hij een blokkade thoracaal had, wat gekoppeld is aan hart en longen. Het laatste puzzelstukje viel op zijn plaats. Dit was de verklaring van zijn vermoeidheid. De ergste klap was niet op zijn hoofd, maar op zijn rug terechtgekomen. Dit was voor mij ook de verklaring waarom het ECG na het ongeluk afwijkend was.
Na de eerste behandeling door dr. Nilsen was Michiel al een hele andere jongen. Het was direct merkbaar dat zijn energie met sprongen vooruit ging.
Ik vraag me dan ook regelmatig af, wat er van Michiel geworden zou zijn als Chiropractie er niet was geweest.

Mw N. , Voerendaal