Door een ongelukkige val op 12 april 2003 schoot mijn schouder aan de benedenkant uit de kom. Door een bepaalde beweging schoot de schouder weer terug op de plaats. Dit deed vreselijk pijn en omdat ik dit nog nooit had meegemaakt dacht ik iets gebroken te hebben. Toen ik probeerde mijn armen hoog te doen schoot hij weer uit de kom. Omdat het weekend was bracht mijn man me naar de eerste hulp van het AZM. Daar kreeg ik een “arm-sling” en het advies maandags naar de huisarts te gaan. Inmiddels kon ik met mijn arm niets meer, zelfs niet meer autorijden.

De huisarts adviseerde mij in behandeling te gaan bij de fysiotherapeut. Op mijn vraag of het niet beter was naar de chiropractor te gaan zei de huisarts dat deze blessure toch het beste behandeld kon worden door de fysiotherapeut. De fysiotherapeut liet mij in het begin lichte oefeningen doen die ik goed kon uitvoeren. Na enkele weken moest ik oefeningen doen waar ik met de rug naar de deur toegekeerd en met mijn handen aan de deurklink voorover moest laten vallen. Deze oefening waarbij mijn schouders een draaiende beweging maakten had een absoluut negatief effect op mijn schouder. Inmiddels was het medio mei en we zouden op vakantie gaan. De fysiotherapeut gaf mij het advies tijdens de vakantie flink te zwemmen. Dit heb ik 3 keer gedaan.
Na deze drie keer zat mijn schouder volkomen vast en elke beweging deed veel pijn. Na de vakantie medio juni ben ik teruggegaan naar de fysiotherapeut. Deze schrok van de toestand van mijn schouder en gaf mij het advies foto’s te laten maken in het ziekenhuis.

Omdat ik ongeveer 15 jaar ervaringen heb met de chiropractie vanwege een rugblessure heb ik meteen een afspraak gemaakt met Dr. Nilsen. Hier hoorde ik dat er geen foto’s gemaakt hoefden te worden omdat er niets gebroken was. “Was u maar eerder gekomen”, zei dr. Nilsen. “Door te vlug oefeningen te doen na het ongeluk, is er verdere verergering ontstaan waardoor uw schouder helemaal vast zit en u een zogenaamde ‘FROZEN SHOULDER’ heeft. We krijgen het wel goed” aldus Dr. Nilsen, “maar de behandeling gaat hierdoor aanmerkelijk langer duren dan normaal.”

Ik ben nu 6 maanden en ongeveer 50 behandelingen verder. In dit halve jaar heb ik veel pijn gehad en zag ik soms geen heil meer in de behandelingen. In deze periode heb ik ook nog een gesprek gehad met mijn huisarts. Deze vertelde mij dat een frozen shoulder in het ziekenhuis onder narcose gezet kan worden, maar dat aan deze methode risico’s verbonden zijn.

Door de overredingskracht van Dr. Nilsen en het vertrouwen wat ik al in haar had door de behandeling aan mijn rug, heb ik de behandelingen doorgezet en kan ik momenteel weer bijna alles doen met mijn arm.

28 december 2003
Marga Ghijssen