In april 1997 ging ik voor het eerst de praktijk van mevrouw Nilsen binnen.
Mijn grote klacht had ik al 25 jaar: hoofdpijn in alle hevigheden en bijna continue. Er ging geen dag voorbij of ik had hoofdpijn, zelfs tot migraine. Ik had voortdurend last van hartkloppingen, duizeligheden, vermoeidheid. Vooral voor mijn man en dochter vond ik dit steeds vervelender. Anderhalf jaar eerder had ik al een operatie ondergaan om de voorhoofdholten te spoelen, dit had 5% verbetering tot gevolg. Volgens mijn huisarts had mijn hoofdpijn alles te maken met spanningen en stress.
Op mijn 13e heb ik een hersenscan en hersenfilm laten maken omdat ik toen al klaagde over hevige hoofdpijn. Ook zijn foto’s genomen. Uiteraard heb ik ook vaker de fysiotherapeut bezocht om enige ontspanning in de nek en schouderspieren te brengen. Helaas, alles met resultaat 0. Steeds meer en sterkere pijnstillers gebruikte ik om toch normaal te kunnen functioneren. Een vrouw van 37 wil haar leven niet slijten met klagen over hoofdpijn! Welnu, in april komt de wending. Nadat mevrouw Nilsen foto’s van de nek heeft genomen blijkt dat ik me niet aanstel. Mijn rug is scheef, mijn nekwervels lopen scheef en vertonen zelfs horizontaal een hoekse afwijking. Volgens mijn moeder ben ik op mijn vierde van de trap gevallen.

Mevrouw Nilsen kan me uiteraard niet meer recht zetten maar ze geeft me een goede kans om van de pijnen af te komen door me te behandelen. Na de eerste behandeling ben ik lichamelijk en geestelijk gebroken. Geestelijk omdat ik me niet heb aangesteld, omdat ik jaren onnodig met pijnen heb gelopen en omdat ik een vage hoop krijg op verbetering. Haar uitspraak vergeet ik nooit: “Mevrouw, u moet pijn hebben”. Lichamelijk alsof ik onder een wals heb gelegen, terwijl mevrouw Nilsen niet groter of zwaarder is dan ikzelf. Na drie behandelingen neemt de pijn af. Ik hoef niet meer naar bed, er beginnen dagen te komen dat ik geen hoofdpijn heb. Na 7 behandelingen tel ik die dagen: 10, 11 dagen geen hoofdpijn.

Nu is het januari 1998. Om de 6 weken bezoek ik mevrouw Nilsen. Ik voel me prima. Sterker nog, ik heb moeten wennen aan mijn nieuwe leven. Ik kan laat naar bed, ik kan een glas wijn drinken en meer uren werken in mijn parttime baan. Ik heb nieuwe hobby’s. Ik ga 2x per week hardlopen tussen de 5 en 10 km. Ik voel me prima. Migraine heb ik de laatste 7 maanden niet meer gehad. Het leven is……………………..verrukkeluk.

Uiteraard moet als gevolg hiervan mijn dochter Debbie van 7 mee naar de chiropractor. Er sluimert een angst om dit kind vooral te besparen voor wat ik zelf mee heb moeten maken. Ook zij klaagt vaker over hoofdpijn. Doet een kind van 7 dit omdat haar moeder dagelijks hoofdpijn heeft of heeft zij die klacht nu ook al? Ook voor haar brengt mevrouw Nilsen uitkomst. Zelfs ik zie dat Debbie’s rugwervels scheef lopen. Zij heeft ook enkele blokkades in haar nek. Na enkele behandelingen lopen ook bij haar de klachten terug. (Ik zie haar recht worden). Debbie zal een bezoek aan de chiropractor net zo normaal vinden (zelfs nog leuker) als een bezoek aan de tandarts. Zij zal eenmaal per half jaar onder controle blijven. En gelukkig is haar moeder beter op de hoogte van deze behandelingsmethode dan mijn moeder 25 jaar geleden!

Dus onze hoofdpijn is niet erfelijk, sterker nog, te voorkomen of te genezen.

Bedankt!

Yvonne Pierik

Brunssum