Tijdens de zwangerschap van ons tweede kind (15 jaar geleden) kreeg ik last van bekkeninstabiliteit. Een aantal jaren ging het vervolgens goed. Totdat ik een jaar of vier/vijf geleden steeds vaker last kreeg van rugklachten. Het begon met lage rugklachten en pijn op de linker bekkenkam m.n. na inspanningen in de tuin. Omdat deze laatste klachten steeds erger werden, ben ik naar mijn huisarts gegaan die zei dat het waarschijnlijk een overbelasting was. Met een zestal weken rust, zouden deze klachten vanzelf overgaan.

Toen ik na twee maanden weer eens voorzichtig een half uur in de tuin ging werken, was het resultaat hetzelfde als voorheen. De winter ging er overheen (vijf maanden rust) en in het voorjaar begon ik vol goede moed aan mijn eerste tuinklus. Resultaat: niet alleen de linker bekkenkam maar ook de rechter bekkenkam begon pijn te doen. De lage rugklachten hadden zich inmiddels ook uitgebreid en na een dag werken op kantoor zat eveneens de hele schouder- en nekpartij vast.

Bij een volgend bezoek aan mijn huisarts kreeg ik te horen dat ik op de bekkenkammen helemaal geen pijn kon voelen. Dat dit toch wel een erg rare klacht was. Als de klachten niet verbeterden, moest ik maar eens fysiotherapie gaan proberen. Ik besloot de klachten nog even aan te zien en in de tussentijd rustig aan te doen.

De volgende winter kwam. Het slapen ging steeds slechter. Als ik ’s nachts in bed van houding veranderde, werd ik wakker van de pijn in mijn rug. Van liggende houding naar zithouding ging helemaal niet meer. Dan had ik het gevoel dat mijn rug in tweeën brak. In januari 2007 besloot ik mijn heil te gaan zoeken bij de fysiotherapeut. In eerste instantie werden na een aantal behandelingen de klachten minder. Maar toen belandde ik op een punt waarop mijn klachten weliswaar niet meer verergerden maar ook niet meer verbeterden. Het voordeel was dat ik nu in ieder geval wel weer de nacht door kon slapen, maar daar hield het dan ook op.

In oktober 2007 besloot ik vervolgens mijn heil te gaan zoeken bij de chiropractor. Eigenlijk gek dat ik niet eerder op dit idee was gekomen aangezien mijn beide ouders reeds enkele jaren goede resultaten boekten bij de behandeling door de chiropractor. De diagnose was snel gesteld en de behandeling die hierop volgde was in het begin heel intensief: twee keer per week. Maar, ik ging snel vooruit. De klachten werden steeds minder en na verloop van tijd werden de behandelingen minder frequent. Nu, één jaar later, bezoek ik de chiropractor één keer in de twee maanden en ben ik voor 95% klachtenvrij.

Sinds twee maanden sport ik nu zelfs weer twee keer per week. Dat is iets waarop ik vorig jaar rond deze tijd niet had durven hopen.
Had ik alleen moeten vertrouwen op mijn huisarts en de fysiotherapeut, dan liep ik nu nog elke dag met hevige rugklachten rond en zou mijn leven er een stuk moeizamer uitzien dan nu.

Een ander geval doet zich voor met ons zoontje van 10 jaar oud. Al sinds zijn vierde jaar bezoeken wij huisarts en andere deskundigen om erachter te komen waar hij zo druk van wordt. Niet dat hij ADHD heeft maar hij is wel heel erg druk.
Toen bleek dat chiropractie voor mij een uitkomst was, bedachten mijn man en ik dat het geen kwaad kon om ook met ons zoontje eens een kennismakingsgesprek aan te gaan om te zien of chiropractie voor hem iets kon betekenen. Het antwoord was ja. In november 2007 zijn we begonnen met de behandelingen en al vrij snel konden deze afgebouwd worden. Nu bezoekt hij de Rugkliniek alleen nog voor controle, één keer in de drie maanden. Ook bij hem heeft chiropractie duidelijk uitkomst geboden. Na een aantal behandelingen was hij al beduidend rustiger en kon hij zich al beter concentreren. Zelfs de buitenwereld verbaast zich erover. Regelmatig horen we dat ons zoontje echt een ander kind is geworden.

Anoniem