Niet iedereen met een afwijkende wervelkolom heeft last van zijn rug; duidelijke anatomische afwijkingen in de wervelkolom blijken ook bij mensen zonder enige rugklachten zeer veelvuldig voor te komen (in de helft van de gevallen). Een uitpuilende wervelschijf moet daarom als een normale bevinding worden beschouwd. Dat blijkt uit een Amerikaans onderzoek bij 98 vrijwilligers die nog nooit echt rugklachten hadden gehad. Het onderste (lumbosacrale) deel van de wervelkolom werd bij deze mensen met Magnetic Resonance Imaging (MRI-scan) afgebeeld. Deze opnamen werden bestudeerd door twee ervaren neuro-radiologen die niet op de hoogte waren van de gezondheidstoestand van de onderzochte personen. Om de werkelijkheid zoveel mogelijk te benaderen, waren er ook een aantal scans doorheen gemengd van mensen die wél last van rugklachten hadden.

De neuro-radiologen kwamen tot de opzienbarende conclusie dat maar liefst de helft van de mensen zonder klachten één of meer uitpuilende tussenwervelschijven vertoonden. Een kwart van hen had een duidelijke hernia: de tussenwervelschijf puilde door een bindweefselscheur naar buiten in het wervelkanaal. Bij slechts 36% van de klachtenvrije proefpersonen waren de tussenwervelschijven geheel normaal (New England Journal of Medicine, 14 juli 1994).
Als een hernia zo veelvuldig voorkomt bij mensen zonder enige klachten, heeft het natuurlijk ook maar heel weinig betekenis als je een dergelijke afwijking vindt bij iemand met rugpijn. Dat kan volstrekt op het toeval berusten. De onderzoekers zijn daarom van mening dat er bij mensen met lage rugklachten geen uitgebreide diagnostiek moet worden verricht. Dat leidt alleen maar tot ongerustheid en angst en resulteert eventueel zelfs in een onnodige chirurgische ingreep. MRI-scans en andere geavanceerde diagnostische technieken zouden alleen moeten worden gebruikt als er op grond van het ziektebeeld al duidelijk is dat een operatie noodzakelijk is, dus als er naast pijnklachten ook andere, ernstige afwijkingen zijn, zoals verminderd gevoel in de benen, blaasstoornissen of krachtsvermindering van de voeten.

Bron:
Artikel uit het NRC Handelsblad van donderdag 21 juli 1994, de rubriek Wetenschap & Onderwijs.