Door een ernstige fiscale crisis bij alle deelstaten van Canada werden de overheden gedwongen de kosten voor gezondheidszorg in te krimpen.

Het gebied van de lage rugpijn was voor de overheden en instellingen uit de publieke sector een ideale mogelijkheid de tweeledige doelstelling van grotere kosteneffectiviteit en een belangrijke vermindering van de gezondheidszorgkosten te verwezenlijken. Lage rugpijn is tegenwoordig een van de duurste ziektes en reden tot arbeidsongeschiktheid in Canada.

Veel behandelmethoden van lage rugpijn blijken niet te voldoen. Aanwijzingen uit Canada, de VS, de UK en andere landen, tonen aan dat er conflicterende behandelmethoden zijn, waarbij er vele weinig of geen wetenschappelijke bewijsvoering voor effectiviteit hebben. De kosten zijn enorm, maar er zijn desondanks stijgende cijfers voor arbeidsongeschiktheid door lage rugpijn.

In de provincie Ontario wordt lage rugpijn voornamelijk behandeld door artsen en chiropractoren, terwijl fysiotherapeuten eveneens een belangrijke rol spelen. Medische zorg wordt volledig gedekt door Medicare, terwijl chiropractische zorg slechts gedeeltelijk vergoed wordt. Patiënten met lage rugpijn moeten de hoogste eigen bijdrage betalen voor chiropractische zorg. Er is zo goed als geen enkele eigen bijdrage voor de medische zorg, behalve voor medicaties en kosten voor fysiotherapie, die ergens tussen deze twee groepen in valt.

Artsen, chiropractoren, fysiotherapeuten en een aantal andere behandelaars, bieden samen zo’n 36 therapeutische behandelwijzen aan voor lage rugpijnklachten. In deze studie wordt voornamelijk aandacht besteed aan effectiviteit en kosteneffectiviteit van chiropractische en medische zorg voor lage rugpijn.

Bevindingen:

1. Op basis van bewijsvoering, met name door de meest waardevolle, wetenschappelijke klinische studies, kan gesteld worden dat manipulatie van de wervelkolom, uitgevoerd door chiropractoren, effectiever is dan andere behandelvormen. Veel medische therapieën zijn van twijfelachtig waarde of soms zelfs inadequaat.
2. Er is geen enkele klinische of case-controlled studie die laat zien, of zelfs maar enige aanwijzing geeft dat Chiropractie onveilig is bij de behandeling van lage rugpijn. Sommige medische behandelingen zijn even veilig, maar er zijn er ook die niet veilig zijn en iatrogene complicaties (klachten veroorzaakt door medicatie of door operaties/behandelingen) veroorzaken bij lage rugpijnpatiënten. Literatuuronderzoek toont aan dat chiropractische manipulatie veiliger is dan medische behandeling van lage rugpijn.
3. Diverse bestaande medische therapieën voor lage rugpijn zijn in het algemeen contra-geïndiceerd op basis van de reeds bestaande klinische onderzoeken. Er zijn in de literatuur aanwijzingen te vinden dat manipulaties van de wervelkolom minder veilig en minder effectief zijn indien zij worden uitgevoerd door niet-chiropractische professionals.
4. Er is overweldigend bewijs dat aantoont dat chiropractische behandeling van lage rugpijn kosteneffectiever is dan medische zorg. De onderzoekers beoordeelden talloze studies, waarbij de uitkomst varieerde van zeer overredend tot overtuigend, om tot deze conclusie te komen. Het gebrek aan enig overtuigend argument of bewijs voor het tegendeel, moet van belang worden geacht en draagt mede bij aan de conclusies en aanbevelingen van de auteurs. Het bewijs omvat tevens studies die laten zien dat Chiropractie, bij dezelfde diagnose en in hetzelfde tijdsbestek, minder kosten met zich meebrengt.
5. Er zouden beduidend hogere kostenbesparingen kunnen zijn wanneer de behandeling van lage rugpijn van artsen naar chiropractoren verplaatst werd. Aanwijzingen uit Canada en andere landen suggereren potentiële besparingen van honderden miljoenen per jaar. Literatuur laat duidelijk en constant zien dat de belangrijkste kostenbesparingen door Chiropractie ontstaan door minder en lagere kosten voor hulpdiensten, veel minder ziekenhuisopnames en een zeer belangrijke vermindering van chronische problemen, zowel in de mate als de duur van de arbeidsongeschiktheid. Studies naar arbeidsongeschiktheidsuitkeringen tonen aan dat werknemers met dezelfde, specifieke diagnose van lage rugpijn, veel eerder op hun werkplek terugkeerden als ze door chiropractoren waren behandeld dan zij die behandeling door artsen kregen. Dit leidt tot zeer aanmerkelijke reductie in directe en indirecte kosten.
6. Er is goed empirisch bewijs dat patiënten zeer tevreden zijn met chiropractische behandeling van lage rugpijn en beduidend minder bij zorg door artsen. Patiënttevredenheid is een belangrijke indicator bij gezondheidsresultaat en draagt verder bij aan de klinische en economische resultaten om de voorkeur aan Chiropractie te geven als methode om lage rugpijn te behandelen.
7. Ondanks officiële medische afkeuring en economische ontmoediging voor patiënten (hogere eigen bijdrage), is het gebruik van Chiropractie de laatste jaren gestaag gegroeid. Chiropractoren zijn nu door het publiek en door een toenemend aantal artsen geaccepteerd als legitieme beoefenaars van de gezondheidszorg.
8. Volgens onze visie is er een overweldigend bewijs om Chiropractie veel meer toe te passen bij de behandeling van lage rugpijn:
   – de effectiviteit en kosteneffectiviteit van chiropractische zorg bij lage rugpijn,
   – de niet geteste, twijfelachtige of schadelijke wijze van veel huidige, medische therapieën,
   – de economische effectiviteit van chiropractische zorg bij lage rugpijn, vergeleken met de medische aanpak,
   – de veiligheid van Chiropractie,
   – de hoge tevredenheidscores gegeven door patiënten van chiropractoren.

Aanbevelingen:
Onze aanbevelingen omtrent hervorming, houden het volgende in:

1. Er moet een beleidsverandering plaatsvinden door de voorkeur te geven aan Chiropractie als behandelmethode voor de meeste lage rugpijnpatiënten.
2. Chiropractie moet in het Ontario Health Insurance Plan volledig vergoed worden. Deze stap zal een verplaatsing teweegbrengen van medische naar chiropractische zorg en waarvan verwacht mag worden dat dit zal leiden naar een belangrijke besparing van de ziektekosten en zelfs een grotere besparing als er naar het grotere economische geheel voor de kosten van lage rugpijn wordt gekeken.
3. Chiropractische zorg moet volledig in het gezondheidszorgsysteem worden geïntegreerd.
4. Er moeten chiropractoren in dienst komen bij de plaatselijke ziekenhuizen in Ontario. In de VS is dit reeds het geval, met veel resultaat. Onlangs zijn er gelijksoortige aanbevelingen gedaan bij onderzoeken door de overheden van Australië en Zweden, terwijl er door de overheid gefinancierde onderzoeken lopen in Engeland en andere landen. Onnodige of mislukte operaties zijn niet alleen kostbaar maar staan ook voor zorg van lage kwaliteit.
5. Voorrechten van het ziekenhuis moeten uitgebreid worden naar chiropractoren voor de behandeling van hun eigen patiënten, die om andere redenen in het ziekenhuis zijn opgenomen, en om toegang te krijgen tot de diagnostische diensten die relevant zijn voor hun eigen praktijkvoering en noodzakelijk voor de patiënten.
6. Chiropractoren moeten toegang hebben tot alle patiëntendossiers en testen van het ziekenhuis, artsen en andere gezondheidszorgbeoefenaars indien dat nodig is voor hun eigen patiënten. Toegang moet op aanvraag van de chiropractor of diens patiënten verstrekt worden.
7. Omdat lage rugpijn een zo belangrijk item binnen de arbeidsongeschiktheidsuitkering is, zouden chiropractoren in het bestuur van uitkeringsinstanties moeten plaatsnemen met het oog op beleid en procedures voor werknemers met rugklachten en behandeling van werknemers met rugklachten. Dit zou moeten gebeuren op interdisciplinaire basis met andere professionals en de technische en managementstaf, zodat er een vroegere ontwikkeling van een constructieve samenwerking plaats kan vinden tussen chiropractoren, artsen, fysiotherapeuten, raad van bestuur en consultants. Het kan een goede zaak zijn om chiropractoren de poortwachters te maken voor de zorg voor lage rugpijn in het systeem van arbeidsongeschiktheidsuitkeringen in Ontario.

Bron:
“The Effectiveness and Cost-Effectiveness of Chiropractic Management of Low Back-Pain” door Pran Manga, Ph.D., Douglas E. Angus, M.A., Costa Papadopoulos, M.H.A., William R. Swann, B.Comm. Funded by the Ontario Ministry of Health. Augustus 1993