– Sarnat en Winterstein (2004) kwamen tot de conclusie dat chiropractoren, door alternatieve behandelmethoden te gebruiken, betere resultaten haalden en kosteneffectiever waren dan de medici die conventioneel farmaceutisch en chirurgisch behandelden. De kostenreductie was substantieel waarbij het gebruikte model liet zien dat “er een afname was van 43% ziekenhuisopnames per 1000, van 58% ligdagen in het ziekenhuis per 1000, van 43,2% poliklinische behandelingen per 1000, en van 51,8% farmaceutische kosten, vergeleken met de normatieve, conventionele medische aanpak binnen een gelijkwaardig tijdsbestek.” Verder kwamen de auteurs er achter dat deze kostenreductie al gedurende het eerste kalenderjaar plaats vond!

– Legoretta AP, Metz RD, et al. (2004) evalueerden gegevens over de afgelopen vier jaar van rugklachten bij werknemers, in een studie die werd gepubliceerd door de Archives of Internal Medicine. “De studie concludeerde dat werknemers die chiropractische zorg ontvingen via hun gezondheidszorgpakket, vergeleken met hen die dat niet hadden, een reductie van 41% van ziekenhuisopnames voor rugklachten liet zien, en een vermindering van 32% van rugoperaties. In totaal waren de kosten voor de periode van rugklachtenbehandeling 28% lager voor werknemers met chiropractische zorg in hun pakket dan degenen die dat niet hadden”. Verder is dit “de grootste studie ooit, waarin de vergelijking werd gemaakt tussen werknemers met of zonder Chiropractie in hun pakket. De studie vergeleek, terugkijkend op een periode van 4 jaar, meer dan 700.000 deelnemers aan een zorgpakket waarbij Chiropractie was inbegrepen met 1 miljoen deelnemers van dezelfde verzekeraar waarbij dat niet het geval was.”

– Een kosteneffectiviteitstudie door het UK BEAM Team (2004) als opvolging van de “Nov. 29th physical treatments clinical effectiveness” studie (red number 4), concludeerde dat “Het toevoegen van Chiropractie aan de meest optimale vormen van behandelen, effectief en kostenbesparend is voor patiënten met rugklachten in de UK”.

– Mosley, Cohen en Arnold (1996) concludeerden dat voor patiënten met rug- en nekpijn “Chiropractie beduidend kosteneffectiever was dan conventionele zorg” (281). In deze studie werden de kosten vergeleken voor rug- en nekpijn bij deelnemers aan een ziektekostenverzekering die Chiropractie en andere manieren van behandelingen ondergingen. Ook werden de kosten voor chirurgie en scans/röntgen ed. en patiënttevredenheid geëvalueerd. Vergoedingen die werden uitbetaald van 1 oktober 1994 tot 1 oktober 1995 werden geëvalueerd en geanalyseerd. De ziektekosten voor rug- en nekpijn waren voor patiënten die chiropractische zorg ontvingen veel lager dan bij de patiënten die andere behandelingen kregen.

– Smith, Monica; Stano, Miron. JMPT (1997). Vergelijking van verzekeringsuitkeringen voor personen die leden aan terugkerende lumbale en lage rugpijn en behandeld werden door chiropractoren versus klassieke artsen. Verzekeringsuitkeringen waren hoger voor aangevangen medische trajecten. Zij die chiropractoren bezochten betaalden minder en waren ook tevreden met de geboden behandeling. Om deze reden zouden werkgevers Chiropractie goed in de gaten moeten houden als ze een re-integratiebeleid voeren om werknemers weer snel aan de slag te krijgen.

– Stano en Smith (1996) ontdekten dat “zowel de totaalkosten als ook de behandelkosten bij de eerste periode van behandelen door een chiropractor beduidend lager waren ($518 resp. $477) dan bij de klassieke medische arts ($1.020 resp. $598) met het grootste verschil in totaalkosten door de ziekenhuisopnamekosten”. Rechtstreekse chiropractische zorg voor vaak voorkomende lage rugaandoeningen kost substantieel minder dan traditionele medische behandeling en “verdient bijzondere aandacht” van managers die verantwoordelijk zijn voor de ziektekostenbeheersing.

– In een studie uit 1998, drongen Manga en Agnus er bij de overheid in Ontario (CAN) op aan, de eigen bijdrage voor Chiropractie te verlagen, waardoor er meer mensen goede en snelle zorg konden betrekken, vooral degenen die er het meest bij gebaat zijn en die er het minst voor konden betalen: de weinig kapitaalkrachtige ouderen. Op het moment dat de overheid de publieke toegang tot Chiropractie verbetert, “zullen de besparingen op het gezondheidszorgbudget van Ontario mogelijk $770 miljoen, waarschijnlijk $548 miljoen en minstens $380 miljoen bedragen. De overeenkomstige besparingen in indirecte kosten – bestaande uit korte en lange termijn arbeidsongeschiktheid – zijn $3,775 miljard, $1,849 miljard en $1,225 miljard” (3).

– “De overweldigende bewijsvoering” laat zien dat chiropractische behandeling van lage rugpijn kosteneffectiever is dan de klassieke medische aanpak en dat “veel medische therapieën onzekere resultaten opleveren of zelfs duidelijk inadequaat zijn”. De studie laat zien dat indien de behandeling van lage rugpijn uit handen van de medici genomen zou worden en overgelaten aan de chiropractoren, er een potentiële besparing van miljoenen dollars per jaar zou plaatsvinden. De studie toonde ook aan dat chiropractische zorg zowel veilig als ook effectiever is dan medicijnen, bedrust, pijnstillers en de algemene medische aanpak van lage rugpijn. The Manga Report (1998).

– In een onderzoek uit 1992 naar gegevens van meer dan 200.000 gebruikers van Chiropractie in de VS, gepubliceerd in de Journal of American Health Policy, wordt vermeld dat “gebruikers van Chiropractie neigen naar beduidend lagere totaalkosten voor gezondheidszorg” en “chiropractische zorg vermindert de vraag naar zowel arts als ziekenhuiszorg” (Stano, Ehrhart, and Allenburg 1992, 43).

– Johnson, Marjorie, JMPT (1989), deden vergelijkend onderzoek naar Chiropractie, medische en osteopathische zorg bij arbeidsgerelateerde overbelasting. Deze studie analyseerde gegevens over personen in de staat Iowa (VS) die in 1984 rug- en nekklachten opliepen. De studie vergeleek hierbij de resultaten en kosten voor de zorg die daarvoor geleverd werd door chiropractoren, artsen en osteopaten. Er was speciale aandacht voor personen die werkdagen moesten missen en hiervoor uitkering ontvingen. Patiënten van chiropractoren misten gemiddeld 2,3 werkdagen minder dan zij die artsen bezochten en 3,8 dagen minder dan personen die osteopatische zorg kregen. Er werd ook gemiddeld minder geld uitgegeven aan personen die chiropractoren bezochten als compensatie voor het niet kunnen werken. Gemiddeld was de arbeidsongeschiktheidsuitkering voor Chiropractie-patiënten $263,66, voor arts-patiënten $617,85 en voor bezoekers van osteopaten $1.565,05.

– Joanne Nyiendo en Lester Lamm, JMPT 1991 14(3), onderzochten 201 willekeurig gekozen arbeidsongeschiktheidsuitkeringzaken van de Oregon Workers Compensation, ontstaan door lage rugklachten. De studie bracht naar voor dat patiënten van chiropractoren in het begin van de klacht minder vaak in het ziekenhuis opgenomen moesten worden dan hun collega’s die artsen bezochten. Zij die chiropractoren bezochten hadden vaak een geschiedenis van chronische rugpijn.
Joanne Nyiendo, JMPT 1991 14 (4), schreef over verlies van werktijd voor personen die chiropractoren bezochten en degenen die door artsen werden behandeld voor lage rugpijn. Het gemiddeld was aantal dagen dat Chiropractie-patiënten misten op werk was 9. Het aantal dagen dat patiënten misten die door artsen werden behandeld was 11,5. Personen door chiropractoren behandeld kwamen vaak na 1 of minder werkdagen weer op hun werk terug. Er was geen verschil in werktijdverlies tussen personen die chiropractische zorg of klassieke, medische zorg ontvingen zonder voorafgaande geschiedenis van lage rugpijn. Het gemiddelde aantal gemiste werkdagen van personen met chronische rugpijn die een arts bezochten was 34,5 terwijl het gemiddelde aantal voor de Chiropractie-patiënten 9 was.

Bron:
Sarnat RL, Winterstein J. “Clinical and Cost Outcomes of an Integrative Medicine IPA”. Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics 2004; 27: 336-347.

Legoretta AP, Metz RD, et al. “Comparative analysis of individuals with and without chiropractic coverage: patient characteristics, utilization, and costs”. Archive of Internal Medicine. 2004 Oct 11; 164 (18): 1985 -92.

Mosley, Carrie D., Ilana G. Cohen, and Roy M. Arnold. 1996. “Cost-Effectiveness of Chiropractic in a Managed Care Setting.” American Journal of Managed Care 2, no. 3: 280-282.

Smith, Monica; Stano, Miron. “Cost and Recurrences of Chiropractic and Medical Episodes of Low Back Care.” Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics 1997: 20(1): 5-12

Manga, Pran, Doug Agnus. 1998. Enhanced Chiropractic Coverage under OHIP as a Means of Reducing Health Care Costs, Attaining Better Health Outcomes and Achieving Equitable Access to Health Services. (online). http://www.chiropractic.on.ca.

Johnson, Marjorie. “ A Comparison of Chiropractic, Medical and Osteopathic Care for Work-Related Sprains/Strains.” Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics 1989; 12(5): 335-344.

Nyiendo, Joanne, Lamm, Lester. “Disability Low Back Oregon Workers’ Compensation Claims. Part 1: Methodology and Clinical Categorization of Chiropractic and Medical Cases.” Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics 1991 14(3): 177-184